Koncerty

Koncert otwarcia Nicolao Copernico dedicatum
Koncert Towarzyszący The Best of Karl Jenkins - Symphonic Adiemus
Koncert Specjalny AudioFeels Ad Astra

Koncert otwarcia Nicolao Copernico dedicatum

28 czerwca 2023, środa, godz. 20.00, Kościół pw. św. Jakuba, Toruń

Mikołaj Kopernik jest jedną z najbardziej fascynujących postaci Renesansu. Pochodzący z Torunia polski astronom, matematyk, lekarz, prawnik i ekonomista zrewolucjonizował myślenie o Wszechświecie. To jemu Polski Chór Kameralny w 550. rocznicę urodzin (i 480. rocznicę śmierci) poświęca koncert Nicolao Copernico dedicatum.

Noc, niebo i gwiazdy stały się niejako leitmotivem programu przygotowanego przez maestro Jana Łukaszewskiego, są obecne w każdym z prezentowanych podczas koncertu utworów.

Pierwszą i chronologicznie najstarszą kompozycją w programie kopernikowskiego koncertu jest madrygał Stelle voi (incipit: „Gwiazdy, które wlewajcie we mnie nieśmiertelne płomienie”). Jego autorem jest mistrz włoskiego baroku Alessandro Stradella (1643-1682). Kompozytor jest w Polsce jeszcze niezbyt znany, więc warto wiedzieć, że wśród sobie współczesnych był jednym z najbardziej cenionych twórców. Pozostawił po sobie ponad trzysta utworów, w tym kantaty świeckie i religijne, oratoria, opery, a także madrygały i dzieła instrumentalne. Stelle voi to oda do gwiazd lub, nieco szerzej, nocy, która jest czasem rozpamiętywania niespełnionych miłości czy strzał Kupidyna, z których każda „dodaje soli do ran” nieszczęśliwego kochanka.

Robert Schumann (1810–1856) to jeden z najwybitniejszych kompozytorów romantyzmu. Tworzył muzykę zróżnicowaną pod względem składu wykonawczego – począwszy od opusów fortepianowych przez pieśni instrumentalne i symfonie po uwertury i koncerty fortepianowe. Jest także autorem kilku utworów chóralnych, m.in. cyklu 4 pieśni na podwójny chór, z którego pochodzi utwór An die Sterne do tekstu niemieckiego poety Friedricha Rückerta. Czterozwrotkowy wiersz jest niezwykle poruszającą pochwałą gwiazd, które tkwią gdzieś na dalekim niebie. Oświetlając Ziemię podczas zmierzchu, rozbudzają wyobraźnię marzycieli pragnących, by ich duch rozpostarł skrzydła i wniósł się do niebiańskiego królestwa pokoju.

Podczas gdy Schumann był jednym z najbardziej wpływowych kompozytorów romantyzmu, to w zupełnie innej stylistyce – już znacznie bliższej impresjonistom – poruszał się kolejny z twórców, Ildebrando Pizzetti (1880–1968). Był włoskim kompozytorem, pianistą i librecistą. Napisał m.in. 19 oper, pieśni na głos z fortepianem oraz liczne dzieła kameralne i symfoniczne, tworzył także muzykę do filmów. W chóralistyce wypracował swój własny styl nazywany przez muzykologów neomadrygalistycznym. Piena sforgeva la luna (Wschodzi Księżyc w pełni) to 6-głosowy utwór do słów greckiej poetki Safony (VII/VI w. p.n.e.) pochodzący z cyklu Due composizioni corali z 1966 roku.

Kolejnym utworem, a właściwie cyklem utworów będących artystyczną recepcją postaci jednego z najwybitniejszych polskich uczonych, są Cztery motety kopernikowskie Tadeusza Zygfryda Kasserna (1904–1957). Ów polski kompozytor i pedagog studiował we Lwowie, Poznaniu i Paryżu, a od 1945 mieszkał w USA, gdzie poświęcił się pracy kompozytorskiej i pedagogicznej, a także pełnił funkcję konsula oraz delegata Polski do spraw kulturalnych przy ONZ. Jego Motety to cykl utworów pochodzący z 1937. W sposób wyraźny nawiązują do tradycji renesansowych, co uwidacznia zarówno tekst, jak i muzyka. Słowa motetów pochodzą z łacińskiego poematu religijnego Mikołaja Kopernika Septem sidera (Siedem gwiazd), powstałego około 1510 roku. Na polskie tłumaczenie dzieło to musiało czekać aż do wieku XIX, kiedy tego zadania podjął się Jan Kasprowicz. Najlepsze świadectwo kunsztu dzieła Kasserna dają słowa Feliksa Nowowiejskiego: „Motety kopernikowskie wzbogacają muzykę religijną o wysoce wartościowe, oryginalne dzieło, pełne głębokiego nastroju religijnego, dochodzącego chwilami do ekstazy”.

Drugim – oprócz Mikołaja Kopernika – wybitnym polskim astronomem jest gdańszczanin Jan Heweliusz. To właśnie z okazji 400-lecia jego urodzin Polski Chór Kameralny zamówił u Wojciecha Kilara (1932–2013) utwór zatytułowany Lumen. To kompozycja tonalna, homofoniczna, utrzymana w tradycyjnej stylistyce systemu dur-moll, przeznaczona na chór mieszany a cappella. Powstała do wybranego przez Kilara fragmentu Psalmu 136 zwanego w judaistycznej tradycji Wielkim Hallelem, najwyższym hymnem pochwalnym wysławiającym Boga za dzieło stworzenia, za to że stworzył między innymi „Słońce, aby panowało dniem [...] Księżyc i gwiazdy, aby panowały w nocy”.

Gdy szuka się w muzyce wokalnej odniesień do postaci Mikołaja Kopernika, z pewnością jednym z pierwszych odkryć będzie dzieło jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów XX wieku - Andrzeja Koszewskiego (1922–2015). Jego utwór pt. Nicolao Copernico dedicatum stanowi oś programu koncertu. Jest to 3-częściowa kantata do łacińskiego tekstu Józefa Ratajczaka przeznaczona na trzy chóry. Kompozytor, który nadał chórowi rangę orkiestry wokalnej, uznawany jest za najbardziej odkrywczego polskiego twórcę w dziedzinie chóralistyki, zaś niezwykle widowiskowe dzieło dedykowane Kopernikowi dowodzi tego w sposób spektakularny. Koszewski, wykorzystując szeroką gamę środków artykulacyjnych, przedstawia „ruch doskonały” ciał niebieskich, które „wiecznie i koliście toczą się po ruchomej bezmiernej kopule”, jak pisze poeta inspirujący się oryginalnymi cytatami z pism Kopernika.

Nie ma chyba miłośnika chóralistyki, który nie znałby nazwiska Erica Whitacre’a (ur. 1970), amerykańskiego dyrygenta, kompozytora, zdobywcy nagrody Grammy. Po jego twórczość sięgają zespoły chóralne z całego globu. W programie koncertu znajduje się jego utwór Sleep ze słowami Charlesa Anthonego Silvestriego. Tu noc – ciemna wydma, ponad którą na srebrnej nici wisi księżyc – jest przedstawiona jako przestrzeń, w której każdy szmer, cień pojawiający się gdzieś obok, budzą niepokój, od którego uciec można w sen.

Następnie ruszymy wprost do gwiazd, wsłuchując się w utwór pod tytułem Stars autorstwa łotewskiego kompozytora Ēriksa Ešenvaldsa (ur. 1977), który posłużył się tekstem Sary Teasdale. Zachwycający spektakl miriadów gwiazd o „bijących ognistych sercach”, które „wspinają się pod górę kopuły nieba” Ešenvaldsujął w równie niezwykłą fakturę brzmienia chóru mieszanego i… kieliszków z wodą, które przywodzą na myśl muzykę niebieskich sfer.

Uczennicą Ešenvaldsa, a także Ko Matsushity, Pawła Łukaszewskego czy Miłosza Bembinowa, jest pochodząca z Torunia Zuzanna Koziej (ur. 1994). Mimo młodego wieku ma na swoim koncie wiele sukcesów. Była finalistką i wygrywała konkursy kompozytorskie w Polsce i za granicą (m.in. we Włoszech, USA i na Łotwie), a po jej utwory wykonywane na całym świecie - od Ekwadoru po Filipiny - sięgają znane polskie i zagraniczne zespoły. Podczas koncertu usłyszymy kompozycję Orbes Coelestes napisaną na zamówienie organizatorów PER MUSICAM AD ASTRA specjalnie na 550. rocznicę urodzin Mikołaja Kopernika. Utwór zabiera nas w podróż po Układzie Słonecznym, gdzie przewodnikiem jest sam Kopernik. Własnymi słowami pochodzącymi ze swego wiekopomnego dzieła przedstawia nam zjawiska i tezy. Muzyka wtóruje słowom i ilustruje Ziemię, wodę, kulistość, jednostajny ruch, porządek ciał niebieskich - a może jednak "niebiańskich"? Kosmos i wszechświat są reprezentowane przez rozbudowujące się akordy, plamy dźwiękowe wzbogacone o mieniący się blask gwiazd, ukazują przestrzeń i ogrom wszechświata, w którym żyjemy.

Polski Chór Kameralny
Polski Chór Kameralny Schola Cantorum Gedanensis jest wybitnym, profesjonalnym zespołem chóralnym dysponującym niepowtarzalną barwą, najwyższymi umiejętnościami technicznymi oraz niespotykanie szerokim repertuarem. Sława chóru, który sięga wyżyn estetycznych, dotarła nie tylko do najważniejszych sal koncertowych w Polsce, ale także do wielu znaczących ośrodków muzycznych w Europie, Ameryce Północnej oraz Azji.

Polski Chór Kameralny Schola Cantorum Gedanensis powstał w 1978 roku z inicjatywy Ireneusza Łukaszewskiego, który był jego pierwszym dyrektorem artystycznym. W roku 1983 kierownictwo artystyczne nad zespołem przejął brat założyciela – Jan Łukaszewski.

Zespół dokonał blisko 700 prawykonań, wśród których były dzieła Henryka Mikołaja Góreckiego, Wojciecha Kilara i Krzysztofa Pendereckiego. Swoje utwory dedykowali chórowi m.in. Wojciech Kilar, Augustyn Bloch, Krzysztof Meyer, Edward Pałłasz, Juliusz Łuciuk, Andrzej Koszewski, Krzysztof Penderecki, Paweł Łukaszewski, a także kompozytorzy zagraniczni.

Zespół cieszy się od lat opinią wszechstronnego chóru, co otworzyło mu możliwość współpracy z tak znakomitymi orkiestrami, jak: Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Academy of Ancient Music, Divino Sospiro, Neue Düsseldorfer Hofmusik, Concilium Musicum Wien, Akademie für Alte Musik Berlin, Venice Baroque Orchestra oraz z tak wybitnymi dyrygentami chóralnymi, jak: Eric Ericson, Uwe Gronostay czy Stephen Layton.

Zespół jest zapraszany na tak prestiżowe festiwale muzyczne, jak m.in: Warszawska Jesień, Wratislavia Cantans, Soundstreams, Muzyka w Starym Krakowie, Poznańska Wiosna Muzyczna.

Polski Chór Kameralny z powodzeniem nagrywa płyty oraz audycje muzyczne dla polskich i zagranicznych rozgłośni radiowych oraz stacji telewizyjnych.

W dorobku fonograficznym zespołu znajduje się ponad 80 płyt, z których statystycznie co czwarta była nominowana, a pięć zostało nagrodzonych „Fryderykiem” - nagrodą muzyczną polskiej Akademii Fonograficznej. Nagrania chóru potwierdzają nie tylko perfekcję wykonawczą, ale także jego urzekającą, natychmiast rozpoznawalną barwę, którą porównywano do barw najszlachetniejszych instrumentów lutniczych czy najpiękniejszych głosów ptaków. Polski Chór Kameralny pod dyrekcją Jana Łukaszewskiego, jako pierwszy zespół na świecie, nagrał komplet utworów na chór a cappella Krzysztofa Pendereckiego, za które w roku 2010 i 2014 zespół otrzymał nagrody Orphée D’or przyznawane przez Academie du Disque Lyrique. Zespół wielokrotnie interpretował utwory Maestro Pendereckiego w obecności kompozytora, a nawet pod Jego dyrekcją. Polski Chór Kameralny dostąpił zaszczytu światowego prawykonania Jego drugiej autorskiej wersji Missa Breavis.

W roku 2013 Polski Chór Kameralny pod dyrekcją Jana Łukaszewskiego z towarzyszeniem szwajcarskiego zespołu instrumentalnego Musica Fiorita dokonał pierwszego nagrania 55 zachowanych motetów gdańskiego kompozytora Andrzeja Hakenbergera (1574–1627). Dwupłytowy album z tymi nagraniami ukazał się w 2018 roku w wydawnictwie Naxos.

Polski Chór Kameralny Schola Cantorum Gedanensis jest instytucją kultury Miasta Gdańska. Zespół należy do Europejskiego Stowarzyszenia Profesjonalnych Chórów Kameralnych TENSO.

Od roku 2006 jest producentem Międzynarodowego Festiwalu Mozartowskiego Mozartiana, w którym także bierze udział jako sceniczny wykonawca.

Koncert Towarzyszący The Best of Karl Jenkins - Symphonic Adiemus

2 lipca 2023, niedziela, godz. 17.00, CKK Jordanki, Toruń

Toruńska Orkiestra Symfoniczna

Chór Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego

Chór Astrolabium

Irina Bogdanovich – przygotowanie chóru UW

Kinga Litowska – przygotowanie chóru Astrolabium

Dainius Pavilionis – dyrygent

Aneta Derkowska – prowadzenie

Partnerem Głównym Koncertu jest Województwo Kujawsko-Pomorskie

Karl Jenkins – Walijczyk urodzony w 1944 roku – jest obecnie jednym z najbardziej popularnych żyjących kompozytorów piszących muzykę chóralną. W latach 90. wykształcił się jego indywidualny styl, wynikający z połączenia doświadczeń zdobytych w dziedzinie muzyki pop i symfoniki, które artysta powiązał z muzyką chóralną (sakralną) oraz etniczną. Przełomowe znaczenie dla jego twórczości i powodzenia artystycznego miała kompozycja do reklamy telewizyjnej amerykańskiej firmy lotniczej Delta Air Lines zatytułowana Adiemus, dzięki której zdobył światowy rozgłos. Utwór został zarejestrowany na pięciu albumach płytowych, które sprzedały się w milionach egzemplarzy, zapewniając kompozytorowi aż 17 płyt złotych i platynowych. Stał się także punktem wyjścia do powstania całego cyklu zatytułowanego Symphonic Adiemus przeznaczonego na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną wzbogaconą o rozbudowaną partię perkusji.

Jenkins zastosował w całym cyklu wymyślony przez siebie język składający się z sylab i słów, które sprawiają czasami wrażenie mowy w języku łacińskim, albo w jednym z języków afrykańskich. Partię głosu potraktował jako tworzywo dźwiękowe, instrumentalnie. Kompozycja Symphonic Adiemus zawiera więc elementy chóralne, orkiestrowe i solowe, które współgrają ze sobą, tworząc pełne napięcia i emocji brzmienia. Jenkins doskonale wykorzystuje kontrasty i harmonie, tworząc atmosferę tajemniczości i ekscytacji. Ponadto mistrzowsko wykorzystuje pochodzące z różnych kultur instrumenty, takie jak dudy, perkusje etniczne, a także głosy solistów, aby dodać głębi i intensywności muzyce. "Symphonic Adiemus" przenosi słuchaczy przez różnorodne krajobrazy dźwiękowe, od mistycznego ducha Azji po dynamiczne rytmy afrykańskie i egzotyczne melodie bliskowschodnie. Dla miłośników muzyki symfonicznej i poszukiwaczy nowych brzmień kompozycja Jenkinsa jest niezwykłą podróżą, która otwiera drzwi do nieznanych muzycznych światów. To hołd dla różnorodności kulturowej i siły, jaką muzyka ma w poruszaniu naszych serc i jednoczeniu ludzi z różnych stron świata.

O swoim idiomie kompozytorskim Jenkins mówił: „[…] moim naturalnym medium są głosy ludzkie – jest to najbardziej charakterystyczny aspekt mojego stylu. Nie stanowi on jednak dla mnie ograniczenia – uważam, że różnorodność muzyczna jest zawsze dobra”. Dlatego w swojej bogatej twórczości Jenkins sięga po różne źródła inspiracji – jest, jak sam siebie określa, „muzycznym turystą” ponieważ lubi czerpać pomysły brzmieniowe z różnych kultur, tak w zakresie języka, muzyki, jak i instrumentarium.

Na pytanie o sekret swojego sukcesu odpowiada: „Myślę, że piszę przystępną muzykę i robię to zupełnie naturalnie – nie przystępuję do tego procesu z rozmysłem”.

Niech te słowa stanowią najlepszą zachętę do wysłuchania mieniącego się feerią barw i rytmów muzycznego fajerwerku, jakim jest bez wątpienia Symphonic Adiemus.

Toruńska Orkiestra Symfoniczna to jedna z najważniejszych instytucji kultury w regionie i prawdziwe muzyczne serce Torunia. Od kilkudziesięciu lat Orkiestra realizuje misję tworzenia pomostu pomiędzy najwybitniejszymi dziełami wszechczasów a spragnionymi niezapomnianych wrażeń melomanami. Instytucja ma swoją siedzibę w Centrum Kulturalno-Kongresowym Jordanki. Najważniejszym celem Orkiestry jest zaspokajanie kulturalnych potrzeb lokalnej społeczności. Podczas wieczornych koncertów drzwi budynku otwierają się dla przedstawicieli wszystkich grup wiekowych, a oferta instytucji dostosowana jest do zróżnicowanych oczekiwań publiczności. W repertuarze znajdują się zarówno koncerty muzyki klasycznej, przypominające o spuściźnie najważniejszych kompozytorów na przestrzeni wielu wieków, jak i koncerty muzyki rozrywkowej koncentrujące się na współczesnych postaciach i przebojach polskiej oraz międzynarodowej sceny muzycznej.

Działalność Orkiestry od wielu lat spotyka się z powszechnym uznaniem zarówno w kraju, jak i poza jego granicami. Toruńscy muzycy mogą poszczycić się wykonaniem prawie 3,5 tys. koncertów w Polsce i całej Europie; występowali w Belgii, Szwajcarii, Czechach, Słowacji, Niemczech, Danii, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Francji, Białorusi, Litwie. Instytucja godnie reprezentuje Toruń podczas krajowych i międzynarodowych tournée. Może poszczycić się udziałem w licznych festiwalach, zrealizowaniem miesięcznej trasy koncertowej w Chinach, występem na gali Operowej w Pampelunie. Wielkim sukcesem Orkiestry był również koncert w Cirque Royal w Brukseli w 2010 roku. Miała również zaszczyt towarzyszyć José Carrerasowi podczas jego występu na toruńskiej Motoarenie. Słynie ponadto z realizacji wielu wartościowych dla regionu projektów, do których z pewnością możemy zaliczyć 27. Międzynarodowy Festiwal „Nova Muzyka i Architektura”, którego celem jest ożywienie zabytkowych przestrzeni Torunia dźwiękami muzyki nieśmiertelnej, przekraczającej granice czasu i miejsca.

Dainius Pavilionis urodził się w 1977 roku w Mariampolu na Litwie w rodzinie o bogatych tradycjach muzycznych. Ukończył szkołę muzyczną w klasie fortepianu, zostając laureatem wielu konkursów. W 1992 roku podjął naukę w Konserwatorium im. J. Gruodisa w Kownie w klasie dyrygentury chóralnej. Od 1996 roku kontynuował naukę w Litewskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Povilasa Gylysa, a od 2002 roku na wydziale dyrygentury operowo-symfonicznej w klasie prof. Juozasa Domarkasa, którego postrzega jako swojego mentora i muzycznego ojca. Po uzyskaniu dyplomu w 2006 roku został wykładowcą w macierzystej akademii, a w 2017 roku objął stanowisko kierownika katedry dyrygentury. Od 2006 roku jest dyrygentem Reprezentacyjnej Orkiestry Wojska Litewskiego. Środowisko muzyczne szybko dostrzegło w osobie Dainiusa Pavilionisa wybitnego dyrygenta i dlatego systematycznie współpracuje on m.in. z Litewską Narodową Orkiestrą Symfoniczną oraz Państwową Orkiestrą Symfoniczną w Wilnie. W latach 2010 – 2015 był dyrektorem artystycznym i dyrygentem w Państwowym Teatrze Muzycznym w Kłajpedzie, gdzie przygotował wiele premier m.in. „Wesołe kumoszki z Windsoru” O. Nicolaia, „Siostrę Angelicę” G. Pucciniego, „Hrabinę Maricę” E. Kalmana, „Doctora Aybolita” I. Morozowa i „Damę Pikową” P. Czajkowskiego.

Jest laureatem wielu nagród m.in. na IV Międzynarodowym Przeglądzie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku (2006) oraz na 8. Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów im. G. Fitelberga w Katowicach (2007). Dainius Pavilionis dyryguje orkiestrami symfonicznymi nie tylko na Litwie i w Polsce. Zapraszany jest do prowadzenia koncertów w całej Europie. Od 1 września 2020 roku jest zastępcą dyrektora ds. artystycznych Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej.

Chór Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego powstał w 1921 roku. Zespół od początku istnienia skupia studentów i absolwentów Uniwersytetu Warszawskiego oraz innych warszawskich uczelni wyższych.
W repertuarze Chóru można znaleźć muzykę a cappella różnych epok, od renesansu po utwory współczesne: klasyczne, folklorystyczne oraz rozrywkowe, jak również wielkie formy wokalno-instrumentalne. Dorobek obejmuje takie dzieła jak „Requiem” Verdiego oraz Mozarta, „Carmina Burana” Carla Orffa, „IX Symfonia” Beethovena, oratorium „Eliasz” Mendelssohna czy „Msza h-moll” Bacha, a także arcydzieło muzyki chóralnej – „Całonocne czuwanie” Rachmaninowa.
Wysoki poziom Chóru został wielokrotnie doceniony przez jurorów konkursów w kraju, co przełożyło się na zdobycie licznych nagród: w 2011 r. Grand Prix i Rubinowa Lutnia podczas Ogólnopolskiego Turnieju Chórów „Legnica Cantat”; w 2015 r. Grand Prix na festiwalu „Vivat Academia” oraz złote dyplomy I. Festiwalu Pieśni Adwentowych i Bożonarodzeniowych, a w 2016 złote dyplomy VII Ogólnopolskiego Konkursu „Ars Liturgica”. Chór zdobywał laury również za granicą: w 2012 r. nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym w Niszu (Serbia); w 2014 r. Brązowy Medal na 10. Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym w Busan (Korea Południowa); w 2018 r. Grand Prix oraz 4 nagrody w różnych kategoriach podczas Festiwalu Chórów Akademickich IFAS w Pardubicach (Czechy). W roku 2019 Chór zdobył Grand Prix a także Złoty Dyplom i dwie nagrody specjalne na Festiwalu im. Feliksa Nowowiejskiego w Barczewie oraz Grand Prix i trzy pierwsze nagrody na Festiwalu “The singing World” w Petersburgu. W tym samym roku chór zdobył wyróżnienie podczas konkursu Grand Prix Polskiej Chóralistyki im. Stefana Stuligrosza. Zespół został laureatem Nagrody Muzycznej „Fryderyk” w 2006 roku jako wykonawca „Dies Irae” Mariana Borkowskiego (płyta „Baird, Łukaszewski, Błażewicz, Borkowski”, wyd. Musica Sacra). W roku 2018 Chór wydał płytę z nagraniem arcydzieła muzyki chóralnej a cappella, „Całonocnym czuwaniem” Siergieja Rachmaninowa nominowaną do „Fryderyków” rok później.
Z okazji stulecia działalności uhonorowano Chór Akademicki UW złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Medalem za Zasługi dla Uniwersytetu Warszawskiego (kwiecień 2023).
Działalność chóru to zarówno projekty własne, takie jak organizowany od 2015 roku Międzynarodowy Festiwal „Wiosna Chórów na UW”, jak i współpraca z innymi instytucjami w Polsce i za granicą. W latach 2014-2016 zespół brał udział w festiwalu „Singing Europe” organizowanym przez Narodowe Forum Muzyki we współpracy z maestro Paulem McCreeshem. Wystąpił na ceremonii otwarcia EURO 2012 na Stadionie Narodowym oraz nagrał hymny odtwarzane przed poszczególnymi meczami (ponownie w 2016 r.). Chór występował również podczas takich wydarzeń, jak gala rozdania nagród „Teraz Polska”, czy otwarcie drugiej linii warszawskiego metra. Zespół nagrał muzykę do filmu animowanego „Świteź”, uczestniczył w kampaniach społecznych oraz licznych wydarzeniach charytatywnych i happeningach artystycznych.
Zespół często koncertuje za granicą – w ostatnich latach odwiedził m.in. Hiszpanię, Węgry, Czarnogórę, Francję, Portugalię, Litwę, Łotwę, Estonię, Niemcy, Chorwację, Serbię, Grecję, Koreę Południową, Włochy, Gruzję i Czechy.

Chór Astrolabium powstał w październiku 1999 r. Z kilkuosobowej grupy rozrósł się do zespołu liczącego ok. 40 chórzystów. Wszyscy pracują zawodowo lub studiują. Na początku próby chóru odbywały się w toruńskim oddziale Caritas. Od lipca 2001 r. do września 2003 r. zespół prowadził działalność artystyczną pod patronatem kościoła akademickiego ojców Jezuitów w Toruniu, od września 2003 r. do grudnia 2011 r. – Wyższej Szkoły Bankowej w Toruniu. Dyrygentem zespołu jest dr hab. Kinga Litowska. Nazwa „Astrolabium” jest symbolem więzi chóru z grodem Kopernika: na większości wizerunków toruński astronom przedstawiany jest z tym właśnie przyrządem w dłoni. Od początku działalności Astrolabium uczestniczy w życiu kulturalnym Torunia, bierze udział w różnorodnych imprezach, festiwalach i konkursach w kraju i za granicą, zdobywając wysokie i najwyższe nagrody, np. Grand Prix festiwalu „Musica Sacra a Roma” (2011), IV miejsce w kategorii chórów mieszanych na Międzynarodowym Konkursie Chórów w Debreczynie (2010), I miejsce w kategorii chórów mieszanych na festiwalu „Venezia in Musica” (2007), II miejsce na XI Międzynarodowym Festiwalu Chórów w Neuchâtel (2006), Złota Lutnia im. Jerzego Libana – Grand Prix XXXVI Ogólnopolskiego Turnieju Chórów „Legnica Cantat” (2005). Astrolabium wykonuje szeroki repertuar a cappella, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości kompozytorów współczesnych. Bierze też udział w wielu projektach wokalno-instrumentalnych. Przy ich realizacji zespół współpracuje często z uznanymi, wybitnymi zespołami i artystami (m.in.: Toruńska Orkiestra Symfoniczna, Capella Bydgostiensis, Orkiestra Symfoniczna Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, Chór Kameralny Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, Chór Akademii Muzycznej w Gdańsku, Chór Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego, zespół Zakopower, Krzysztof Szydzisz, Miłosz Bembinow, Michał Nesterowicz, Łukasz Borowicz, Kai Bumann, Paul McCreesh, Martín Gester, Piotr Sułkowski, Massimiliano Caldi, Barry Epperley, Krzesimir Dębski, Maciej Żółtowski, Magdalena Cynk, Zbigniew Kozub i in.). Chór ma na koncie kilka prapremierowych wykonań, m.in. utworów Krzesimira Dębskiego, Gedymina Grubby, Jędrzeja Rocheckiego, a także polskie premiery: Magnificat Martína Palmeriego i Stabat Mater Karla Jenkinsa. W 2009 r. Prezydent Miasta Torunia przyznał Chórowi Astrolabium medal Thorunium – wysokie wyróżnienie przyznawane za zasługi dla miasta. Zespół nagrał dwie płyty promocyjne: w 2007 i 2013 r. oraz monograficzną płytę z muzyką Miłosza Bembinowa Astrolabium sings Bembinow, nominowaną do Fryderyka w r. 2014 w kategorii „Album roku: muzyka chóralna, oratoryjna i operowa”. Ostatnim zrealizowanym projektem płytowym zespołu jest nagranie Magnificat M. Palmeriego (2016 r. DUX Recordings).

Koncert Specjalny AudioFeels Ad Astra

29 czerwca 2023, czwartek, godz. 20.00, Dwór Artusa, Toruń

Partnerem Głównym Koncertu jest

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Narodowy Instytut Muzyki i Tańca

AudioFeels to grupa, wykonująca muzykę w stylu „vocal play”. Pod tą nazwą kryje się nowatorskie podejście do śpiewania, które polega na imitacji instrumentów dzięki maksymalnemu wykorzystaniu możliwości ludzkiego głosu. Zespół został stworzony w 2007 roku przez wychowanków Chóru Akademickiego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Staranna edukacja pozwoliła na podjęcie ambitnego zadania – stworzenia wyjątkowego, nowoczesnego brzmienia daleko wykraczającego poza chóralną tradycję.

Podczas trzynastu lat działalności muzycy wydali 4 albumy, zajęli czołowe miejsca podczas wielu międzynarodowych konkursów (m.in. w Lipsku, Moskwie czy Nowym Jorku) i są regularnie zapraszani na europejskie festiwale wokalne.

W 2018 r. do zespołu dołączył beatboxer Piotr „Bobby” Jarosz, który w 2017 r. zdobył tytuł mistrza Polski w tej niezwykłej dziedzinie. Z nowym beatboxerem zespół wywalczył w 2019 r. kolejną nagrodę publiczności, tym razem na niemieckim konkursie „Vocal Champs Acapella Contest” w Sendenhorst.

Ostatnie lata to przede wszystkimi koncertowanie w ramach dużego autorskiego projektu symfonicznego. Dwugodzinny program rockowy AudioFeels wspierany jest brzmieniem orkiestry i chóru, a okazję do jego wysłuchania miała publiczność takich sal jak: Narodowe Forum Muzyki we Wrocławiu, Sala Ziemi w Poznaniu, Filharmonia i Opera Białostocka, Filharmonia Opolska czy toruńskie “Jordanki”.